Walden-pond

Noorwegen 2018, Even moeilijk als altijd
 
 
Na een aantal jaren niet op visvakantie te zijn geweest, hoofdzakelijk door het volgen van opleidingen, een drukke baan en een opgroeiend gezin, was ik er rond de zomer echt aan toe toch weer eens naar stromend water te gaan. Hoewel Noorwegen niet naast de deur ligt gaat mijn voorkeur uit naar dit land vergeleken met bijvoorbeeld Duitsland. Veel meer ruimte, veel meer rivier, eigenlijk altijd lastige omstandigheden maar ook een plek waar je de jackpot kan winnen. Laten we kort zijn, die jackpot hebben we niet gewonnen dit jaar maar wat heb ik heerlijk gevist en heerlijk 4 dagen buiten geleefd.
 
 
 
De voorbereiding op deze trip was kort maar hevig, in augustus besloten toch nog maar een paar dagen naar Noorwegen te gaan. Na een kort afstemming met Paul bleek al snel dat hij er ook oren naar had en wellicht zelfs nog wel een derde persoon wist die voor het eerst op stromend water wilde vissen. Met drie heb je reis technisch en financieel al weer wat meer mogelijkheden dan met twee dus de trip werd na een ‘go’ van Arjan omgebouwd van een vlucht met treinreis naar een vlucht en autoreis, met bestemming Koppang. Voor de lezers van deze site geen onbekende plek.
 
 
 
Enfin nu nog het tijdstip bepalen. Veel keuze was daar niet meer in aangezien het reeds half augustus was. September moest het dus worden en na wat afstemming met Erik blijkt eerste of tweede week september een goede mogelijkheid, als het weer mee werkt. Wij zijn dus de derde week van september gegaan, collega’s met vakantie gooide wat roet in het eten. Maar goed, derde week september kan ook hoewel de afhankelijkheid van het weer wat groter is als je ook nog goed wil vangen. Want derde week september kan het ter plaatse gewoon al vriezen.
Het moment is daar 19 september 3:00 gaat de wekker, we gaan op pad naar Schiphol om na een prima verlopen reis door een schitterend landschap in herfstkleuren om 12:30 de camping op te rijden. Wat een wereld van verschil met de hectiek van de dag ervoor.
 
 
 
Bijna alle omstandigheden zijn goed, prima temperatuur, een lekker zonnetje, een waterstand aan de lage kan maar goed en het restant van een tropische storm ofzo. Man, man, man wat gaat het tekeer, ik ben niet zo goed in schatten maar het voelt als een windkracht 7. Maar ja, we zijn er nu toch. Na een korte gesprek met Edward, die gevaarlijke dingen op een dak aan het doen is, gaan wij vol goede moed naar de waterkant. De wind maakt de omstandigheden zo lastig dat er eigenlijk niet te vissen is en al helemaal niet met een droge vlieg. Juist een visserij die ik het leukste vind. Al harkend gaan we door tot tegen de schermer en heb ik ondanks de wind heerlijk staan vissen. De dag daarna is niet veel beter heel veel wind gelijk aan de eerste middag. Met wat lokale kennis op een stek terecht gekomen waar we toch wat uit de luwte staan en dus redelijk kunnen vissen maar waarop de vis niet in grote aantallen aanwezig is. Toch komen we allemaal aan onze visjes.
 
 
 
De vrijdag nog gekker vergeleken met de donderdag hoewel het windstil is. Maar een regen, een regen niet te zuinig. Maar ja, we zijn er nu toch. Zaterdag en zondag eindelijk twee heerlijke echte herfstdagen, koud in de ochtend maar met een zonnetje heerlijk opwarmend naar de middag toe. Heerlijk kunnen vissen op beide dagen waarbij het toch echt nog steeds goed zoeken naar de vis is. Op de zondag bracht de kennis van Edward nog uitkomst. Het zal wel door de zomer gekomen zijn maar de vissen stonden niet op de plekken waar je deze zou verwachten. Door te blijven struinen en vertrouwen te hebben in je vliegen die je gebruikt, komt het uiteindelijk allemaal goed.
 
 
 
Zoals ik tegen een collega zei toen die vroeg naar de vangen, bij vliegvissen gaat het om het vissen en niet om het vangen want dan hadden ze het wel vangen genoemd.
Wat een heerlijke trip, volgend jaar weer!
 
 
Martin S.